اشکنان در گذر تاریخ

(قسمت اول)

گویش ها که در محدوده کمتری از وسعت کشور مورد استفاده قرار می گیرد نیز همین خصوصیات را دارند و بعضی از این گویش ها به مرور زمان آنچنان دستخوش تغییر و تبدیل شده اند که نوع بیان و تکلم نسل فعلی و قدیم بسیار متفاوت می نماید. حفظ گویش بیانگر حفظ فرهنگ بومی است ولی در عصر فعلی که عصر ارتباطات است حفظ گویش ها بسیار دشوار شده است. به گزارش یونسکو هر ساله تعداد زیادی از گویش ها از بین می روند و گاهی در گویش های فراتر از خود و گاهی در زبان های رسمی حل می شوند. پس می توان گفت زمان مرگ گویش های ناتوان فرارسیده است.متکلمان هر گویشی خود نقش اصلی در حفظ یا نابودی آن بازی می کنند. یکی از عناصر انتقال فرهنگ به نسل بعد انتقال گویش محلی است. البته گاهی باید به والدین حق داد که با فرزندان خود با گویش یا زبانی گسترده تر سخن بگویند و این زمانی است که گویشی ناتوان باشد و دایره لغتش محدود یا زبان دوم محسوب شود و در روند آموزش ایجاد مشکل کند. هر چقدر دایره لغت گسترده تر باشد بر میزان هوش و حافظه بچه ها تأثیر بیشتری خواهد داشت پس بدون گلایه از همشهریانی که تکلم با زبان رسمی را برای نونهالانشان پسندیده اند، می گوئیم زبان یا گویش محلی را در خانه حفظ کنند زیرا بچه ها در سنین کودکی به سادگی زبان دوم و سوم را خواهند آموخت و اگر این امر مراقبت نشود مشکلاتی در فرهنگ جامعه ایجاد خواهد شد و ارتباطات کلامی نسل فعلی و گذشته از بین خواهد رفت. پناه بردن بچه هایی که به زبان رسمی با آنها سخن گفته می شود در جمع، به گوشی همراه و سرگرم نمودن خود با وسایل ارتباطی غیر معمول نشان از این شکاف دارد.به هر حال سعی می کنیم در این ستون مقداری به ویژگی های گویش محلی بپردازیم تا نسل حاضرکه بیشتر مخاطب رسانه های الکترونیک هستند با کم و کیف گویش محلی شان آشنائی پیدا کنند.